Klub Kultury im. Heleny Modrzejewskiej we współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej zaprasza na monodram napisany przez polskiego aktora, Sebastiana Rysia, pt. "Rodzinne Historie Wojenne: Zofia Rysiówna" a prezentowany w niedzielę 3 listopada 2024 o godz. 18:30 w Los Angeles Performing Arts Conservatory, 10931 W Pico Blvd, Los Angeles, CA 90064.
O SZTUCE: Rodzinne historie wojenne: Zofia Rysiówna, przedstawia Sebastian Ryś
„Myślą tak szybko sięgamy wspomnień jak wzrokiem gwiazd. Patrząc na gwiaździste niebo widzimy czarną kopułę firmamentu Ziemi błyszczącą diamentami. Pozornie gwiazdy są jednako odległe, lecz naprawdę dzielą je, od nas i od siebie nawzajem, tysiące lat świetlnych. Myśl ma podobną drogę do zapisanych w pamięci wspomnień, choć niektóre tracą swój blask”.
Niech te myśli towarzyszą nam wywołując z pamięci zapisane slajdy, które teraz na nowo, mogą rozbłysnąć siła naszych serc.
Bohaterką naszego dzisiejszego spotkania jest Zofia Rysiówna. Sądeczanka, Łączniczka, aktorka, mama i żona, surowa lecz sprawiedliwa i oddana sprawie osoba. To ona otworzy nam świat familijnych wspomnień rodziny Rysiów z Nowego Sącza. Kontynuując sagę rodzinną będziemy podążali w tej opowieści za „Zosią” bo taki był jej pseudonim wojenny i spróbujemy jej oczyma zobaczyć Sądecką młodzież, ich zajęcia i sporty. Spotkamy się ze szkolnymi profesorami Rysiówny, i spróbujemy rozpoznać cechy charakteru tzw. Innego pokolenia, z którym już coraz mniej nas łączy.
Być może zdradzi nam kulisty odbicia tajnego emisariusza Jana Karskiego, w której to akcji brała udział i wyjawi, z tym związane, późniejsze dramatyczne losy rodziny jak i mieszkańców tego miasta. Nie wiem czy zabierze nas ze sobą za mury Obozowe, tego raczej wymagać nie możemy, ale myślę, że pod koniec opowieści Zofia Rysiówna, zaprosi nas przed swój ukochany mikrofon radiowy i na deski teatru. Jej życie powojenne było skryte i tu też nie oczekujmy zbyt wylewnej relacji. Czego możemy oczekiwać? Szczerych słów, gorącego serca i czegoś z pogranicza snu oraz intensywnego przeżywania.
Wypowiedź sceniczna łączy w sobie: świadectwo pośredniego świadka historii, archiwalne nagrania radiowe, wiersze z elementami fabularnej narracji w muzycznych akcentach. Całość została oparta o „Wspomnienia Majowe” autorstwa Wandy Straszyńskiej, zapamiętane relacje rodzinne oraz książkę „Na ścieżkach Fantoma” Jacka Rysia. Niech to spotkanie będzie ujmującą wyprawą w zakamarki pamięci żywych wspomnień.
~ Sebastian Ryś
Sebastian Ryś o Zofii Rysiównej
Data: niedziela 3 listopada 2024 o godz. 18:30
Miejsce: Los Angeles Performing Arts Conservatory, 10931 W Pico Blvd, Los Angeles, CA 90064
RSVP: Beata.J.Czajkowska@gmail.com
Wstęp wolny dla członków klubu, $30 od osoby dla gości.
Płatność czekiem na "Helena Modjeska Art & Culture Club" z notatką o teatrze, do PO Box 4288 Sunland CA 91041, lub paypal na prezes@modjeska.org.
Sebastian Ryś – urodził się we Wrocławiu w 1986 roku, absolwent Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Aktor, wrażliwy interpretator romantycznych bohaterów. Zadebiutował jeszcze podczas studiów w Teatrze Nowym w Słupsku, rolą Stanisława Ignacego Witkiewicza w autorskim przedstawieniu Andrzeja Marii Marczewskiego „Witkacy jest do X-tej” z muzyką Marka Dyjaka. Współpracował z Teatrem Staromiejskim czy z Teatrem Polskim w Warszawie. W Płockim Teatrze Dramatycznym dał się poznać jako: S.B. w spektaklu Szymona Bogacza "Trzech mężczyzn w różnym wieku" w reżyserii Julii Mark, a także tytułowy "Hamlet" W. Szekspira w reżyserii Marka Mokrowieckiego. Etatowo był związany z Teatrem Polskim we Wrocławiu, gdzie zagrał miedzy innymi: u Janusza Wiśniewskiego w „Chorym z urojenia” oraz w „Mirandolinie” Bartosza Wyszomirskiego.
Na swoim koncie ma role filmowe i serialowe. W poszukiwaniu bohaterów teatralnych sięga do teatru radiowego oraz do krótkometrażowych własnych produkcji. W monodramie pod tytułem: „Zupa rybna w Odessie”, wskrzesza niedokończoną opowieść zapomnianego bohatera Jana Karskiego, zdobywając liczne nagrody: Główna nagroda na Festiwalu Strzała Północy w Koszalinie. Główna nagroda XLIII Tyskie Spotkania Teatralne Dwie nagrody Jury – Solo Olsztyn OSTJA Grand Prix – Festiwal Sztuk Autorskich i Adaptacji, WINDOWISKO, Gdańsk.
Jest beneficjentem programu „Kultura Polska na Świecie”, Instytutu Adama Mickiewicza. Brał udział w międzynarodowym festiwalu United Solo w Nowym Jorku występując tam z angielską wersją monodramu „Fish soup in Odessa”. Jest instruktorem teatralnym z przygotowaniem pedagogicznym oraz nauczycielem wspomagającym. Realizuje koncerty poetyckie. Swoją wizją nadał ton artystycznemu wyrazowi słuchowiska pt.: „Blizny wolności”. Współtwórca „Plam w Pamięci” – produkcji Teatru Polskiego Radia. Współscenarzysta, reżyser i aktor w widowisku o Jerzym Popiełuszce „Rozżarzone węgle miłości”.
28 września 2024 r. o godzinie 18:00 w Klubie Kultury im. Heleny Modrzejewskieji Sztuki będziemy mieli przyjemność poznać polskiego pisarza Piotra D. Siemiona, warszawskiego pisarza i tłumacza, który pracuje również jako prawnik korporacyjny. Pisarz omówi wątki przemiany Polski od roku 1989 - uchwycone przez niego z jednej strony w powieściach "Niskie Łąki" i "Finimondo", a z drugiej przeżyte, wg. jego slow, "jako prawnik od wielkich inwestycji amerykańskich w Polsce", który "może rzucić trochę światła na te przemiany, no i na możliwe opcje polskiej i amerykańskiej przyszłości".
Wydarzenie odbędzie się w prywatnej rezydencji w Brentwood i będzie otwarte wyłącznie dla członków Klubu i gości VIP prelegenta. Rozmowę poprowadzi dr Jerzy Kossek, specjalista literatury polsko-amerykańskiej, wykładowca na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine i członek Klubu.
PIOTR D. SIEMION
Piotr D. Siemion jest znakomitym powieściopisarzem i autorem esejów, piszącym w języku angielskim i ojczystym polskim. Wychowywał się w ośrodku akademickim Wrocławia (Breslau przed 1945 r.) w Polsce, gdzie studiował literaturę angielską i, jak sam to określił, był „trochę postacią kontrkultury”. Po swoim wczesnym debiucie jako tłumacz literatury, spędził lata młodości w Nowym Jorku. W 1988 roku jako stypendysta Fulbrighta wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie napisał rozprawę doktorską na temat powieści amerykańskich XX wieku. W latach 1988-2000 dzielił czas pomiędzy Stany Zjednoczone (Nowy Jork) i Kanade (Montreal). W tym okresie opublikował serię tłumaczeń, m.in. poezji Yeatsa i prozy Toma Clancy'ego. Tłumaczył Thomasa Pynchona (genialne tłumaczenie Płaczu Lotu 49, za które otrzymał nagrodę „Literatura na Świecie"), Johna Gardnera i Roberta Nye’a. Pracował jako felietonista i autor anegdot w podziemnym dzienniku „BruLion”. W 1997 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Columbia i pracował na Manhattanie w kancelarii Weil, Gotshal & Manges. Od lata 2000 roku mieszka w Warszawie.
Powrót do Polski po dwunastu latach spędzonych za granicą zbiegł się z początkiem jego twórczości powieściowej. Mieszka na obrzeżach Warszawy, którą pisarz opisuje jako „pokręcone, postmodernistyczne miasto, w którym dziś można w pełni doświadczyć dynamiki przenikania się języków, cywilizacji i idei XXI wieku, pozostając jednocześnie zakorzenionym w trudnej historii Europy”. W rzeczywistości jego twórczość artystyczna zawsze była naznaczona wpływami transgranicznymi, ale także interdyscyplinarnymi. W USA uzyskał stopień doktora (dyplom z literatury amerykańskiej), ale studiował także prawo na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. W ciągu ostatnich trzydziestu lat Siemion prowadził dwutorową karierę międzynarodowego prawnika i powieściopisarza, nie mogąc się zdecydować, którą drogę porzucić. Ostatecznie nadal robi obie rzeczy na raz, pisząc powieści i równolegle pracując nad projektami AI dla warszawskiego wydawnictwa.
W młodości tłumaczył na język polski dzieła autorów brytyjskich, irlandzkich i amerykańskich, m.in. Thomasa Pynchona, Roberta Nye i W.B. Yeatsa. W 2000 roku opublikował swoją pierwszą powieść Niskie Łąki, która została okrzyknięta literackim wydarzeniem roku i została przetłumaczona na język niemiecki, węgierski i ukraiński. Miała być kroniką jego postkomunistycznego pokolenia, ukazującą przejście od epoki Zimnej Wojny do nowego, chaotycznego, kapitalistycznego porządku rzeczy. W 2004 roku ukazała się jego druga powieść, Finimondo, która zebrała dobre recenzje, ale mniejszy rozgłos. Był to thriller biznesowy i jak na drugą powieść zebrał dobre recenzje. W 2015 roku po tej książce ukazał się osobisty, obszerny esej biograficzny Rok węża. Pamiętnik. W międzyczasie publikował okresowo inne przekłady literackie (wymienione poniżej), eseje i recenzje.
W 2022 roku Siemion opublikował swoją najnowszą powieść Bella, ciao. Postapokaliptyczny riff poruszający kluczowe kwestie filozoficzne nowoczesności zbiegł się z inwazją Rosji na Ukrainę. W związku z tym część krytyków odczytała go jako oparty na faktach raport z konfliktu. W każdym razie Bella, ciao w 2023 roku znalazła się na krótkiej liście do Warszawskiej Nagrody Literackiej i Środkowoeuropejskiej Nagrody Literackiej Angelus. Obecnie, Siemion jest zajęty szkicowaniem nowego dzieła beletrystycznego, ale jednocześnie zajmuje się szybko zmieniającymi się idiomami literackimi w języku polskim i angielskim. Tak naprawdę z entuzjazmem przyjął szansę przetłumaczenia Solar Bones na język polski właśnie dlatego, że w powieści Mike’a McCormacka język narodowy XXI wieku przeplata się z silnymi echami wielkich tradycji literackich: to zabawa grzebania w literackim kufrze, która jest wyzwaniem i radością dla czytelnika i tłumacza.
Pisarz Piotr Siemion o przemianach w Polsce od 1989 r.
Data: środa, 28 września 2024 r. o godzinie 18:00
Miejsce: Wydarzenie odbędzie się w prywatnej rezydencji w Brentwood i będzie otwarte wyłącznie dla członków Klubu i gości VIP prelegenta
RSVP: prezes@modjeska.org
Dr Kossek jest polsko-amerykańskim amerykanistą, profesorem nadzwyczajnym, pisarzem, poetą, krytykiem literackim i muzycznym, reżyserem teatralnym, promotorem i producentem, prezenterem radiowym, Profesorem Fulbrighta na University of California Riverside, obecnie wykładowcą creative writing na California MiraMar University w San Diego, byłym przewodniczącym i profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie w Bielsku-Białej, Polska. Były profesor literatury i kultury angielskiej i amerykańskiej w Wyższej Szkole Zarządzania Bezpieczeństwem Pracy. Uzyskał tytuł magistra literatury i kultury angielskiej i amerykańskiej oraz stopień doktora literatury amerykańskiej Uniwersytetu Śląskiego. Laureat kilku międzynarodowych nagród badawczych, wykładał w Europie i USA. W Polsce pod rządami sowieckimi zorganizował i założył Stowarzyszenie Klub Amerykański we współpracy z Konsulatem Generalnym USA w Krakowie. Jego pasja do amerykańskiej muzyki Blues zaowocowała współorganizacją największego na świecie festiwalu bluesowego - Rawa Blues Festival, i innych festiwali: Poetic Blues Café, Academic Blues Conference, Route 66 Seminar.
Dr Kossek jest założycielem i dyrektorem Centrum Studiów Etnicznych; aktywnie wspierał wysiłki na rzecz zorganizowania Blues Hall of Fame w Memphis. Dr Kossek jest autorem wielu książek i prac akademickich na temat literatury, kultury i muzyki amerykańskiej.
Jest jednoczesnie piosenkarzem/autorem tekstów i poetą. Jego pierwsza płyta zatytułowana The Blues Sharpener’s Daughter zdobyła status najlepszego albumu koncepcyjnego 2014 roku na Polsko-Amerykańskim Festiwalu Muzyki, Folkloru i Sztuki w Żywcu. Dr Kossek napisał i wyreżyserował spektakle teatralne w Katowicach, Bielsku-Białej i Los Angeles. Jest nauczycielem akademickim i ma ponad 35-letnie doświadczenie w nauczaniu języka angielskiego i przedmiotów pokrewnych. Niedawno rozpoczął działalność Blues and Jazz Poetic Café w historycznej lokalizacji Leimert Park w Los Angeles. Jerzy wspiera społeczności lokalne w hrabstwach Los Angeles, Riverside i Orange, angażując się jako wolontariusz, dyrektor ds. muzyki, kultury i sztuki w Greater Los Angeles Fulbright Association oraz jako dyrektor artystyczny w Barbara Morrison Performing Arts Center.
Kossek ma wielką pasję do amerykańskiej muzyki, the Blues, co zaowocowało wieloma przedsięwzięciami. Najważniejsza z nich to współorganizacja Rawa Blues Festival w Katowicach. Z biegiem lat Festiwal urósł do rangi największego festiwalu bluesowego na świecie pod dachem, a także jednego z najstarszych. Większość czołowych osobistości bluesa, takich jak Koko Taylor, Junior Wells, Robert Cray, Keb' Mo', James Blood Ulmer i Vernon Reid, Otis Taylor, wystąpiło w sali koncertowej Flying Saucer, która mieści 60 000 widzów. Festiwal jest laureatem nagrody Keeping the Blues Award dla najlepszego festiwalu międzynarodowego.
Aby podkreślić rolę tekstu/tekstów/poezji/sztuki w muzyce bluesowej i interdyscyplinarny charakter kultury bluesowej, Kossek założył The Poetic Café – miejsce gromadzące poetów, autorów tekstów, artystów i malarzy, studentów i fanów podczas warsztatów, seminariów, konkursów i akcji artystycznych na scenie głównej i poza nią. Kawiarnia Poetycka w odróżnieniu od Blues Fest czynna jest przez cały rok, inspirując szeroką publiczność na całym świecie.
Klub Kultury im. Heleny Modrzejewskiej zaprasza na projekcję filmu dokumentalnego "Struggle: The Life and Lost Art of Szukalski" z udziałem producentów filmu Anny Dobrowolskiej i Irka Dobrowolskiego.
WALKA: ŻYCIE I ZAGUBIONA SZTUKA SZUKALSKIEGO (Wikipedia)
Struggle: The Life and Lost Art of Szukalski to film dokumentalny z 2018 roku w reżyserii Irka Dobrowolskiego, zrealizowany przez Stephena Coopera i Irka Dobrowolskiego, z udziałem Stanisława Szukalskiego, Glenna Braya i Roberta Williamsa. Producentami filmu dokumentalnego są Leonardo DiCaprio i jego ojciec George DiCaprio. [Film miał premierę w serwisie Netflix 21 grudnia 2018 r.]
Dokument opowiada historię burzliwego życia i skomplikowanego dorobku polskiego artysty Stanisława Szukalskiego. Stworzył własny język i jest rzeźbiarzem, który kiedyś stracił całą swoją twórczość podczas nazistowskiego nalotu bombowego. Koncentruje się także na jego nacjonalizmie w okresie poprzedzającym II wojnę światową oraz na jego późniejszej przemianie w drugiej połowie życia.
Dokument został pozytywnie zrecenzowany przez Karen Han w The New York Times, która stwierdziła, że „udaje mu się przekazać” zakres i głębokość sugerowaną przez tytuł. Han zauważyła: „Mimo wszystko dla Braya, George'a DiCaprio i innych osób, które znały Szukalskiego w ostatnich latach jego życia, ich walka z jego przeszłością jest głęboko osobista. W rzeczywistości sami stają się podmiotami, zmagając się z tym, jak powinien być zapamiętany. Widzowi pozostaje decyzja."
ANNA DOBROWOLSKA
Anna zajmuje się produkcją filmów i programów telewizyjnych od 2002 roku. Najnowszy jest pełnometrażowy dokument Struggle: The Life and Lost Art of Szukalski, którego producentami byli Leonardo DiCaprio i NETFLIX Studios. Premiera Struggle miała miejsce 21 grudnia 2018 r. w LACMA w Los Angeles. Film jest obecnie dostępny w 190 krajach (w 34 językach); widziało go 160 milionów widzów. Odbiór był fenomenalny: entuzjastyczne recenzje w czołowych publikacjach całego świata (New York Times, Observer, Guardian, Daily Mirror, Tribute i wiele innych); Netflix umieścił go na 4. miejscu wśród najlepszych filmów 2018 r. Zajmuje 5. miejsce na liście filmów, które trzeba zobaczyć w 2019 roku według IMDb – najpopularniejszego portalu branżowego i de facto autorytetu w dziedzinie filmu i telewizji.
Jej portfolio może pochwalić się szeroką działalnością telewizyjną – wyprodukowała ponad 300 odcinków i 26 programów telewizyjnych, szereg musicali scenicznych ze znanymi polskimi gwiazdami granych w warszawskiej Sali Kongresowej i Operze Narodowej oraz wielokrotnie nagradzane produkcje, takie jak Taniec z narkotykami i Portrecista.
IREK DOBROWOLSKI
Reżyser ponad 25 filmów dokumentalnych i dwóch filmów fabularnych, z których wiele było nominowanych i nagradzanych na arenie międzynarodowej, m.in. nagrody Magnolii na Festiwalu Filmowym w Szanghaju, Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Sztokholmie, Lajkonika na Krakowskim Festiwalu Filmowym i Złotego Feniksa na Festiwalu Żydowskim w Warszawie. Festiwal Motywów. Jego film August Sky: 63 Days of Glory stał się w Polsce kultowym filmem, mającym ponad 350 000 fanów na Facebooku. Fani publikują wiersze i chwalą się tatuażami August Sky. Zwiastun miał ponad 8 milionów wyświetleń na Youtube.
Najnowszy film Irka, Struggle: The Life and Lost Art of Szukalski, został wyprodukowany przez Leonardo DiCaprio i wydany przez Netflix Studios.
Struggle: The Life and Lost Art of Szukalski
Data: piątek, 21 czerwca 2024 r. o godzinie 19.00
Miejsce: LAPAC/Promenade Playhouse Los Angeles Performing Arts Conservatory (10931 W. Pico Blvd. Los Angeles, CA 90064)
RSVP: beata.j.czajkowska@gmail.com
Wstęp wolny dla członków klubu, $30 dla gości. Opłaty czekiem na Helena Modjeska Art Culture Club lub PayPal: prezes@modjeska.org
Liczba miejsc ograniczona.
Klub Kultury im .Heleny Modrzejewskiej ma przyjemność zaprosić swoich członków i ich gości na fascynujący koncert jazzowy „Polska i Brazylia” w wykonaniu słynnej polskiej wokalistki jazzowej Grażyny Auguścik z gitarzystą Paulinho Garcią, pochodzącym z Brazylii, obecnie mieszkającym w Kalifornii.
Bezpłatne dla członków klubu i 30 USD od osoby dla gości.
Drodzy Goście, czeki prosimy wystawić na rzecz „Helena Modjeska Art & Culture Club” i wysłać na adres Modjeska Club, PO Box 4288, Sunland CA 91041-4288. Alternatywnie można zapłacić za pośrednictwem systemu PayPal na adres „prezes@modjeska.org”.
Drodzy członkowie: prosimy o przesłanie odpowiedzi RSVP na adres „prezes@modjeska.org” do 2 kwietnia 2024 r., aby upewnić się, że macie zarezerwowane miejsce. Nie przynosimy żadnych napojów ani deserów; zamiast tego kupimy napoje i przekąski w barze teatru. Parking znajduje się na tej samej ulicy, dwa budynki dalej.
Polska i Brazylia - Grażyna Auguścik i Paulinho Garcia
Data: 7 kwietnia 2024 o godzinie 19:00
Miejsce: Illusion Magic Theatre (1418 4th St, Santa Monica, CA 90401)
RSVP: prezes@modjeska.org
do 2 kwietnia 2024 r., aby zarezerwować miejsce.
Bezpłatne dla członków klubu i 30 USD od osoby dla gości.
Wokalistka, kompozytorka, aranżerka i producentka Grażyna Auguścik zdobyła uznanie i podziw krytyków muzycznych, miłośników jazzu, a nawet nie-jazzowej publiczności swoim wyjątkowym głosem, mówiącym uniwersalnym językiem. Jest jedną z najciekawszych współczesnych wokalistek współczesnej światowej sceny jazzowej. Jej nieuchwytny styl rzuca wyzwanie tradycyjnym definicjom jazzu i ukazuje wokalistkę i muzyka bez granic. Jej niekonwencjonalne podejście do aranzacji klasycznych dzieł jest hołdem złożonym ich autorom, a jednocześnie jest przygodą i odkryciem nowych obszarow sztuki mozycznej. Jej wlasna muzyka ma niesamowity urok.
Auguścik rozpoczęła profesjonalną karierę muzyczną w Europie, a następnie w 1992 roku ukończyła studia w prestiżowej Berklee College of Music w Bostonie. Od tego czasu stała się współpracownikiem takich znakomitości jazzu, jak Michael i Randy Brecker, Jim Hall, John Medeski, Paul Wertico, Kurt Rosenwinkel, Robert Irving III, Michał Urbaniak, Urszula Dudziak, Patricia Barber, John McLean, Matt Ulery, Paulinho Garcia, Jarek Bester. Andrzej Jagodziński i wielu innych.
Grażyna nagrała, wyprodukowała i dystrybuowała 21 albumów, z czego 13 wydała pod jej własną wytwórnią GMA Records. Występowała także gościnnie w wielu projektach.
...własnymi słowami
Urodziłem się w Belo Horizonte w Brazylii.
Mój pierwszy kontakt z muzyką miał miejsce bardzo wcześnie, śpiewając w niedzielnym programie dla dzieci w Radiu Inconfidencia w moim rodzinnym mieście.
Mimo że wokalem zajmuję się od samego początku, grałem też na kilku instrumentach, zaczynając od perkusji, a na końcu basu, który stał się wówczas moim głównym instrumentem wykonawczym.
Nylonowa gitara strunowa (violão) zawsze była moim towarzyszem do nauki nowych piosenek, tworzenia aranżacji lub po prostu dla rozrywki. Dopiero po przeprowadzce do USA stał się on moim głównym instrumentem, odkryto go jako wokalistę, który potrafi jednocześnie grać.
Przez całą moją karierę grałem w różnych stylach muzycznych, od bolerka i tanga, przez rock and rolla, po popularne gatunki brazylijskie. Jako nastolatek zapoznałem się z wokalnym jazzem poprzez nagrania, m.in. Nat King Cole, Ella Fitzgerald, Mel Tormé, Chet Baker…. , co zwiększyło moje zainteresowanie przeprowadzką do USA i stało się znakiem rozpoznawczym moich występów.
Klub Kultury im. Heleny Modrzejewskiej ma zaszczyt wręczyć swoje nowe Złote Nagrody dwóm wybitnym polskim reżyserom, Jerzemu Antczakowi i Jackowi Bromskiemu. Wydarzenie otwarte tylko dla aktywnych członków Klubu i gości VIP odbędzie się 9 marca 2024 roku w Beverly Hills. Rozmowę z laureatami poprowadzi Katarzyna Śmiechowicz, aktorka i wiceprezes Klubu.
Laureatami są wybitni reżyserzy Jacek Bromski, który przez ponad 26 lat był prezesem Związku Filmowego Polskiego i przyjedzie na tę okazję z Polski oraz Jerzy Antczak, twórca najpopularniejszego polskiego filmu „Noce i dnie”, który osiadł w Los Angeles i przez wiele lat wykładał na UCLA. Jest on Honorowym Członkiem Klubu, wraz z żoną Jadwigą Barańską, laureatką Nagrody im. Heleny Modrzejewskiej.
Podobnie jak Nagrody im. Modrzejewskiej ustanowione w 2010 roku, Złote Nagrody honorują całokształt twórczości, ale tym razem reżyserów, a nie aktorów. Tym samym wypełniają lukę w naszym wachlarzu wyróżnień związanych z naszą patronką, aktorką Heleną Modrzejewską. W 1876 roku wyemigrowała do Kalifornii, gdzie stała się jedną z najważniejszych aktorek szekspirowskich swoich czasów. Była aktorką, reżyserem, producentką i prowadziła własny zespół teatralny, który występował w 225 miastach na całym kontynencie. Za jej przykładem artystycznych i emigranckich sukcesów Klub im. Heleny Modrzejewskiej pragnie honorować reżyserów filmowych i teatralnych.
Nagroda składa się z pamiatkowej statuetki, dyplomu i symbolicznej "bryłki złota".
Złote Nagrody za Całokształt Osiągnięć
Data: 9 marca 2024, o godzinie 18:30
Miejsce: Rezydencja Heleny i Stanleya Kolodzieyów, Beverly Hills, CA 90210
Urodzony 25 grudnia 1929 we Włodzimierzu – polski reżyser telewizyjny, teatralny i filmowy.
Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Lublińcu. Następnie ukończył Wyższą Szkołę Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi, dyplom uzyskał w 1953.
Jako aktor debiutował na deskach Teatru Powszechnego w Łodzi; później zajmował się też reżyserią, od końca lat 50. aktywny już tylko jako reżyser.
W 1957 był dyrektorem teatru „715” w Łodzi, w 1959 naczelnym reżyserem Łódzkiego Ośrodka Telewizyjnego, a od 1963 naczelnym reżyserem Warszawskiego Ośrodka Telewizyjnego.
W latach 1963–1975 był naczelnym reżyserem Teatru Telewizji. Reżyserował osobiście m.in. Kordiana J. Słowackiego, Trzy siostry Czechowa, Szklaną menażerię T. Williamsa; również ważne spektakle Teatru Faktu (Epilog Norymberski). 22 lipca 1964 z okazji 20-lecia Polski Ludowej otrzymał zespołową nagrodę państwową I stopnia za twórczość artystyczną w teatrze telewizji.
Laureat nagrody państwowej I stopnia (indywidualnej 1964 i 1970, zespołowej 1976).
W 1977 jego film Noce i dnie był nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny i został zgłoszony do 26. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie.
Od 1979 mieszka w USA, gdzie jest wykładowcą (z tytułem profesora) Uniwersytetu Kalifornijskiego (UCLA) w Los Angeles, na Wydziale Filmu i Telewizji. Na początku lat 90. czasowo przebywał w Polsce, realizując dwa filmy: Dama kameliowa i Chopin. Pragnienie miłości oraz dwa przedstawienia teatru TV: „Cezar i Pompejusz” oraz „Ścieżki chwały”.
14 września 2013 otrzymał Platynowe Lwy za całokształt twórczości na 38. Festiwalu Filmowym w Gdyni.
Wystrzał (również teatr tv)
Mistrz
Hrabina Cosel (również 3 odcinkowa wersja serialowa)
Epilog norymberski (również teatr tv)
Noce i dnie (również 12 odcinkowa wersja serialowa)
Dama kameliowa
Chopin. Pragnienie miłości (również wersja angielska – Chopin. Desire for love)
Jerzy Antczak zrealizował dla telewizji około 130 przedstawień.
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1976)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1970)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (10 października 2008)
Urodził się w 1946 roku we Wrocławiu. W latach 1965–1970 studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w latach 1972–1974 – polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, zaś od 1974 do 1978 – reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W 1988 roku wraz z Juliuszem Machulskim oraz Jackiem Moczydłowskim założył Zespół Filmowy „Zebra” (obecnie: Studio Filmowe Zebra), które w 2019 roku zostało włączone do Wytwórni Filmów Fabularnych i Dokumentalnych w Warszawie.
Scenarzysta, reżyser i producent filmowy. W jego dorobku znajdują się takie filmy jak Kuchnia Polska, To ja, złodziej, Zabij mnie glino, U Pana Boga za piecem, U Pana Boga w ogródku, Uwikłanie, Anatomia zła – nagradzane na festiwalach krajowych i zagranicznych. Obecnie kończy prace nad filmem U Pana Boga w Królowym Moście, który jest kontynuacją popularnego cyklu filmów rozgrywających się na Podlasiu. Oprócz filmu fabularnego powstaje także serial.
W maju 2023 roku odsłonił swoją Gwiazdę w Łódzkiej Alei Gwiazd przy ul. Piotrkowskiej.
Od 1996 roku pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Z funkcji tej zrezygnował w 2024. Od 2007 r. jest także prezesem organizacji World Cinema Alliance (Alliance Mondiale du Cinema).
Założyciel działającej przy Stowarzyszeniu organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi – Związek Autorów i Producentów Audiowizualnych. Stowarzyszenie w czasie jego kadencji podpisało umowy o współpracy i wzajemnej ochronie praw autorskich z kilkudziesięcioma organizacjami w Europie, Azji (m.in. w Chinach) i obu Amerykach.
Kierował zakończonymi sukcesem akcjami środowiska filmowego na rzecz nowelizacji prawa autorskiego oraz ustawy o kinematografii, współorganizował Polski Instytut Sztuki Filmowej jako pierwszy Przewodniczący rady PISF (w latach 2005–2008). Funkcję tę pełnił ponownie od 2014 roku.
W październiku 2015 został członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę.
Alicja (1980)
Ceremonia pogrzebowa (1984)
Zabij mnie glino (1987)
Sztuka kochania (1989)
Kuchnia polska (1991)
1968. Szczęśliwego Nowego Roku (1992)
Dzieci i ryby (1996)
U Pana Boga za piecem (1998)
To ja, złodziej (1999)
Kariera Nikosia Dyzmy (2002)
Kochankowie Roku Tygrysa (2005)
Solidarność, Solidarność... (2005)
U Pana Boga w ogródku (2007)
U Pana Boga za miedzą (2009)
Uwikłanie (2011)
Bilet na Księżyc (2013)
Anatomia zła (2015)
Solid Gold (2019)
U Pana Boga w Królowym Moście (2023)
Copyright © 2024 Klub Kultury im. Heleny Modrzejewskiej - All Rights Reserved.
Webmaster - Ella Czajkowska